Możliwości aranżacyjne kostki brukowej są ogromne, ale nie każdy jej rodzaj wypełni oczekiwania nie tyle w zakresie estetyki, ile przeznaczenia i występujących uwarunkowań terenowych. Rozróżniamy przede wszystkim kostkę betonową (jednowarstwowa i dwuwarstwowa), kamienną oraz z kamienia polnego. W ramach tej pierwszej funkcjonują produkty przemysłowe oraz szlachetne o powierzchni płukanej, szczotkowanej, strukturalnej, łupanej i postarzanej.

Wbrew pozorom jej wybór nie jest prostą sprawą. Minimalistyczne podejście, a więc wybór niezbyt grubej kostki, która będzie doskonała dla ogrodowych ścieżek, w przypadku podjazdu, zwłaszcza dla większych samochodów rodzinnych, jest niewystarczająco wytrzymała. A zatem zwracamy szczególną uwagę na trwałość, wytrzymałość, a także odporność na ścieranie. Biorąc jeszcze pod uwagę nasiąkliwość i mrozoodporność bruku, mamy pewność wygody i wieloletniej bezproblemowej eksploatacji nawierzchni.

Podstawową zasadą wyboru koloru bądź kolorów kostek brukowych jest ich odniesienie do centralnego punktu posesji, a więc domu i barw jego elewacji oraz innych charakterystycznych elementów np. stolarki okiennej i drzwiowej. A zatem nawierzchnia kolorystyczna podjazdów, tarasów i alejek ogrodowych, a także faktura i wzornictwo powinny tworzyć jedną spójną kompozycję aranżacyjną, co nie oznacza braku delikatnego uwydatnienia pojedynczych ekspozycji np. architektury ogrodowej.

Obecność różnych odcieni jednego koloru, widoczna zwłaszcza na dużych nawierzchniach jest niewątpliwie mało estetycznym akcentem w ogólnej aranżacji danej przestrzeni. Zazwyczaj wynika ona z zakupu kostki brukowej pochodzącej z kilku partii produkcyjnych (występowanie różnic jest naturalnym zjawiskiem). Dlatego też zwracajmy szczególną uwagę, by ich pochodzenie odnosiło się do tej samej partii. A jeśli nie ma już odwrotu, poprośmy fachowców układających nawierzchnię, by kostkę brukową z 3-4 palet po prostu mieszać.

Wyobraźmy sobie krętą alejkę ogrodową wykonaną np. z dużych płyt lub kostek brukowych w kształcie rombu: nie dość, że jej wygląd przedstawia wiele do życzenia, to jeszcze musimy liczyć się ze znacznymi stratami materiałowymi i wysoką pracochłonnością. Zdecydowanie lepiej odnajdzie się w tym przypadku mała kostka: mniej obróbki i większa precyzja układania. Z kolei np. dla podjazdów duża powierzchnia styku produktów brukowych podnosi wytrzymałość nawierzchni na różnorodne oddziaływania pojazdów.

W zasadzie nawierzchnia brukowa może funkcjonować w bez mała każdym terenie, ale pod warunkiem dokonania badania miejsca inwestycji i wykonania adekwatnej, stabilnej dla stwierdzonych uwarunkowań podbudowy wraz z instalacją drenażu, peszli itp. Oczywiście podwyższa to koszt przedsięwzięcia, ale zdecydowanie więcej „zapłacimy” za brak oceny terenu i jego właściwego przygotowania.

Niezależnie od rodzaju kostki brukowej, każda podlega określonej pielęgnacji (czyszczenie wodą, odchwaszczanie), a przede wszystkim wymaga systematyczności w jej wykonywaniu. Jest to istotne nie tylko dla podjazdów i miejsc z wykorzystywaną architekturą ogrodową (np. z grillem), na których dochodzi do częstych zabrudzeń, ale także dla pozostałych nawierzchni, ponieważ zachowuje się spójne walory estetyczne i wysoką trwałość. Skorzystanie z właściwych dla bruku preparatów, w tym odwapniających i impregnujących pozwoli cieszyć się pięknym wyglądem nawierzchni przez kilka lat.

Dla miejsc, gdzie intensywność użytkowania jest w zasadzie niewielka np. nawierzchnie tarasowe, opaski budynków, altany itp. impregnacja jest jak najbardziej wskazana. Zabezpieczona w ten sposób kostka brukowa cechuje się wyższą odpornością np. na plamy po posiłkach i napojach. Natomiast nawierzchnie podjazdów, alejki, ścieżki, a więc miejsca narażone na ścieranie zdecydowanie szybciej pozbywają się warstwy ochronnej. W tym przypadku zabezpieczenie poprzez impregnację będzie wymagało częstych powtórek.